กลิ่นอายของความคิดถึง…แม่
นานมาแล้วที่ชีวิตของใครหลายคนได้ออกมาจากอ้อมอกของแม่ วันนี้คุณยังจำอะไรต่อมิอะไรเกี่ยวกับผู้หญิงคนนั้นได้รึเปล่า ครั้งแรกที่ลืมตาดูโลก คุณก็ได้สร้างความเจ็บปวดและความอิ่มเอมใจไปพร้อม ๆ กันให้เธอ หนำซ้ำคุณยังได้มอบตำแหน่ง “แม่” ไว้ให้เธออีกด้วย ทุกครั้งที่คุณแผดเสียงร้องดังลั่นบ้าน คนที่วิ่งมาถึงตัวคุณก่อนคนแรกก็ยังเป็นเธออีกนั่นแหละ ใครกันที่คอยอยู่เบื้องหลังความสำเร็จในวัยเด็กของคุณ ใครที่คอยบอกกับคุณว่า “ไม่เป็นไรลูก ลองใหม่อีกที ลูกของแม่ทำได้” แม่คือคนที่ไม่เคยปล่อยให้เราคลาดสายตา ไม่ว่าเราจะสุขหรือทุกข์ใจ แม่จะสัมผัสความรู้สึกเหล่านี้ได้เป็นคนแรกเสมอ เพราะอะไรนะเหรอ ก็เพราะว่าแม่ก็คือแม่ไงล่ะ
มีคนจำนวนมากที่ต้องจากแม่มาเพื่อการศึกษา หรือต้องย้ายตัวเองมาทำงานในเมืองใหญ่ และทิ้งให้แม่ต้องใช้ชีวิตอยู่ที่บ้านเกิด มันคงไม่ง่ายที่จะต้องเริ่มชีวิตใหม่โดยที่ไม่มีแม่ แต่ก็ไม่นานเกินรอจริงๆ แสงสีในเมืองหลวงและเพื่อนฝูงมันอาจจะทำให้คุณคลายเหงาและลืมแม่ไปได้ชั่วขณะ กว่าจะนึกขึ้นได้แม่ก็คงเป็นฝ่ายหยิบโทรศัพท์กดหาคุณก่อน “สบายดีรึเปล่าลูก ไม่เห็นโทรมาหลายวันแล้ว” และเชื่อแน่ว่าคนที่ขอวางสายก่อน ก็คงจะเป็นคุณ ด้วยเหตุผลว่าต้อง รีบไป งานยุ่ง ไม่ว่าง ต่างๆ นานา
วันใดที่คุณเจ็บไข้ได้ป่วย หรือเศร้าโศกจนหมดแรงและกำลังใจไม่สามารถเดินต่อไปได้ เชื่อแน่ว่าวันนั้นจะเป็นวันที่คุณนึกถึงหน้าแม่เป็นคนแรก คุณจะเห็นภาพผู้หญิงคนหนึ่งที่คอยเช็ดตัว ป้อนยา ห่มผ้าให้วันที่เด็กน้อยของแม่ไม่สบาย ภาพของแม่ที่คอยปลอบและเช็ดน้ำตาให้คุณทุกครั้งที่ร้องไห้ บรรยากาศของความเป็นเด็กตัวน้อยของแม่มันหวนกลับมาอีกครั้ง น้ำใส ๆ มันไหลอาบแก้มจนหมอนชุ่มไปด้วยน้ำตา ……คิดถึงแม่จัง
คิดถึงวันที่แม่ซื้อจักรยานคันโปรดมาให้ คิดถึงวันเกิดตอนเก้าขวบ ที่แม่พาไปเที่ยวสวนสัตว์ครั้งแรก คิดถึงตุ๊กตาหมีที่แม่แอบเอาไปซ่อนเพราะมันเก่าจนขาด คิดถึงตู้เสื้อผ้าในห้องนอนที่จัดให้อย่างเป็นระเบียบ คิดถึงผ้าห่มที่นุ่มและหอมสุดๆ คิดถึงกับข้าวฝีมือแม่ อย่าปล่อยให้ความคิดถึงเป็นเพียงแค่ความรู้สึกในใจคุณ วันหยุดนี้กลับบ้านไปหาแม่ เพราะเชื่อแน่ว่าคนที่คิดถึงมากกว่าคุณเป็นร้อยเท่า รอคุณอยู่ที่บ้าน กลับบ้านนะ…..แม่คิดถึง
